Czy złość piękności szkodzi?

"Nie złość się!"

"Uspokój się wreszcie!"

"I po co się tak denerwować?"

"Nie wolno się złościć!"

Może pamiętamy takie komunikaty z naszych domów, z przedszkola albo ze szkoły. A może sami je wypowiadamy w stosunku do naszych dzieci. Złość wydaje nam się negatywną emocją. Kojarzy się z trudnymi zachowaniami, raniącymi słowami. Zdarza się tak, że przeżywanie złości przez nas albo przez naszych bliskich może być nieprzyjemne, niewygodne. Często też złość porusza nas lub nasze dzieci do podejmowania działań czy wypowiadania słów pełnych przemocy. Faktycznie, złość może być trudna.

Warto wiedzieć, że złość sama w sobie jest bardzo potrzebna. Niesie ze sobą różne informacje, o tym co jest dla nas ważne, czego się obawiamy, o co chcemy zawalczyć. Wszyscy mamy do niej prawo. Naszym zadaniem jest ją oswoić oraz pomóc sobie i dzieciom z niej korzystać.  W taki sposób, aby nie ranić siebie i ludzi wokół nas. Ważne jest, aby przede wszystkim złość zaakceptować. Samo pojawienie się złości nie jest od nas zależne. Owszem, to co później zrobimy czy powiemy, jak sobie ze złością poradzimy, zależy już od nas.

Gdy złość się  pojawi, nie jest łatwo stanąć z boku, zatrzymać się pomyśleć: "Co mówi mi moja złość? Dlaczego się pojawiła? Które z moich potrzeb są niezaspokojone? Co mogę zrobić, aby nie zranić moich bliskich?". Warto jednak o to zawalczyć, aby nie reagować natychmiast, ale aby złapać oddech, policzyć do dziesięciu, zatrzymać się: "Mogę przeżywać złość, jednak biorę odpowiedzialność za działania podjęte pod jej wpływem."

Pamiętajmy również, że dzieci uczą się patrząc na nas i nas naśladując. Jak pisał Jesper Juul, duński pedagog : "Dzieci nie robią tego, co im mówimy, one robią to, co my robimy".

Jeżeli oczekujemy od nich, że będą w społecznie akceptowany sposób okazywać złość, sami też zadbajmy o nasze dorosłe emocje. Jeżeli będziemy je wyładowywać na innych, sprawią ból i cierpienie. Jeżeli będziemy je zakopywać, tłumić; w końcu pękną i wydostając się na zewnątrz zdominują nasze działania.          

Co jest ważne?

• pozwól sobie i dziecku na przeżywanie różnych emocji;    
• ucz się akceptować wszystkie emocje;
• pomyśl co kryje się za trudnym zachowaniem; jaka niezaspokojona potrzeba woła o pomoc.

Jednak przede wszystkim zadbaj o siebie. O swoje relacje, o odpoczynek, aktywność fizyczną. Jeśli będziesz wypoczętym i szczęśliwym rodzicem, łatwiej będzie Ci wspierać dziecko i towarzyszyć mu  w trudnych chwilach.

Więc czy złość szkodzi piękności?

Uważam, że wręcz przeciwnie. Piękni są  ludzie, których twarze nie są idealne. Są naznaczone historią życia, prawdziwego życia,  pełnego zarówno przyjemnych, jak  i trudnych emocji.